zǐyuēxuéérshíxízhībùyìyuèhūyǒupéngzìyuǎnfāngláibùyìlèhūrénbùzhīérbù
yùnyì学jūnzǐ时hū习之，不亦悦乎？有子曰bù：“而朋自远方来，不亦乐乎？人不知而不
愠，不亦君子乎？”
yǒuzǐyuē
qíwéirényěxiàotì
érhǎofànshàngzhě
xiǎnyǐ
bùhǎofànshàng
érhǎozuò
有子曰：“其为人也孝悌，而好犯上者，鲜矣；不好犯上，而好作
luànzhě
wèizhīyǒuyě
jūnzǐwùběn
běnlìérdàoshēng
xiàodìyězhě
qíwéirénzhīběnyǔ
乱者，未之有也。君子务本，本立而道生。孝弟也者，其为仁之本与！”
zǐyuē
qiǎoyánlìngsè
xiǎnyǐrén
子曰：“巧言令色，鲜矣仁！”
céngzǐyuē
wúrìsānxǐngwúshēnwéirénmóuérbùzhōnghū
yǔpéngyǒujiāoérbùxìnhū
曾子曰：“吾日三省吾身：为人谋而不忠乎？与朋友交而不信乎？
chuánbùxíhū
传不习乎？”
zǐyuē
dàoqiānchéngzhīguó
jìngshìérxìn
jiéyòngéràirén
shǐmínyǐshí
子曰：“道千乘之国，敬事而信，节用而爱人，使民以时。”
zǐyuē
dìzǐ
rùzéxiào
chūzétì
jǐnérxìn
fanàizhòng
érqīnrén
hángyǒuyúlì
子曰：“弟子，入则孝，出则悌，谨而信，泛爱众，而亲仁。行有馀力，
zéyǐxuéwén
则以学文。”
zǐxiàyuē
xiánxiányìsè
shìfùmǔ
néngjiéqílì
shìjūn
néngzhìqíshēn
yǔpéngyǒu
子夏曰：“贤贤易色；事父母，能竭其力；事君，能致其身；与朋友
jiāo
yánéryǒuxìn
suīyuēwèixué
wúbìwèizhīxuéyǐ
交，言而有信。虽曰未学，吾必谓之学矣。”
zǐyuē
jūnzǐbùzhòng
zébùwēi
xuézébùgù
zhǔzhōngxìn
wúyǒubùrúyǐzhě
guò
子曰：“君子不重，则不威；学则不固。主忠信，无友不如已者。过
zéwùdàngǎi
则勿惮改。”
céngzǐyuē
shènzhōngzhuīyuǎn
míndéguīhòuyǐ
曾子曰：“慎终追远，民德归厚矣。”
zǐqínwènyúzǐgòngyuē
fūzǐzhìyúshìbāngyě
bìwénqízhèng
qiúzhīyǔ
yìyǔzhī
子禽问于子贡曰：“夫子至于是邦也，必闻其政，求之与？抑与之
yǔzǐgòngyuēfūzǐwēnliánggōngjiǎnràngyǐdézhīfūzǐzhīqiúzhīyěqízhūyì
与？”子贡曰：“夫子温、良、恭、俭、让以得之。夫子之求之也，其诸异
hūrénzhīqiúzhīyǔ
乎人之求之与？”
zǐyuē
fùzài
guānqízhì
fùméi
guānqíháng
sānniánwúgǎiyúfùzhīdào
kěwèixiào
子曰：“父在，观其志；父没，观其行；三年无改于父之道，可谓孝
yǐ
矣。”
yǒuzǐyuē
lǐ
zhīyòng
héwéiguì
xiānwángzhīdào
sīwéiměi
xiǎodàyóuzhī
yǒusuǒbù
有子曰：“礼之用，和为贵。先王之道，斯为美；小大由之。有所不
xíng
zhīhéérhé
bùyǐlǐ
jiézhī
yìbùkěxíngyě
行，知和而和，不以礼节之，亦不可行也。”
yǒuzǐyuē
xìnjìnyūyì
yánkěfùyě
gōngjìnyūlǐ
yuǎnchǐrǔyě
yīnbùshīqíqīn
有子曰：“信近於义，言可复也。恭近於礼，远耻辱也。因不失其亲，
yìkězōngyě
亦可宗也。”
zǐyuē
jūnzǐshíwúqiúbǎo
jūwúqiúān
mǐnyūshìérshènyūyán
jiùyǒudàoérzhèngyān
子曰：“君子食无求饱，居无求安，敏於事而慎於言，就有道而正焉，
kěwèihǎoxuéyěyǐ
可谓好学也已。”
zǐgòngyuē
pínérwúchǎn
fùérwújiāo
hérú
zǐyuē
kěyě
wèiruòpínérlè
子贡曰：“贫而无谄，富而无骄，何如？”子曰：“可也。未若贫而乐，
fùérhǎolǐzhěyě
zǐgòngyuē
shī
yún
rúqiērúcuō
rúzhuórúmó
qísīzhīwèiyǔ
富而好礼者也。”子贡曰：“《诗》云：‘如切如磋，如琢如磨’，其斯之谓与？”
zǐyuē
cìyě
shǐkěyǔyán
shī
yǐyǐ
gàozhūwǎngérzhīláizhě
子曰：“赐也，始可与言《诗》已矣，告诸往而知来者。”
zǐyuē
bùhuànrénzhībùjǐ
zhī
huànbùzhīrényě
子曰：“不患人之不己知，患不知人也。”
zǐyuē
wéizhèngyǐdé
pìrúběichén
jūqísuǒérzhòngxīnggòngzhī
子曰：“为政以德，譬如北辰，居其所而众星共之。”
zǐyuē
shī
sānbǎi
yìyányǐ
bìzhī
yuē
sīwúxié
子曰：“《诗》三百，一言以蔽之，曰：‘思无邪。’”
zǐyuēdàozhīyǐzhèngqízhīyǐxíngmínmiǎnérwúchǐdàozhīyǐdéqízhīyǐlǐ
子曰：“道之以政，齐之以刑，民免而无耻；道之以德，齐之以礼，
yǒuchǐqiěgé
有耻且格。”
zǐyuē
wúshíyǒuwǔérzhìyúxué
sānshíérlì
sìshíérbùhuò
wǔshíérzhītiānmìng
子曰：“吾十有五而志于学，三十而立，四十而不惑，五十而知天命，
liùshíérěrshùn
qīshíércóngxīnsuǒyù
bùyújǔ
六十而耳顺，七十而从心所欲，不逾矩。”
mèngyìzǐwènxiào
zǐyuē
wúwéi
fánchíyù
zǐgàozhīyuē
mèngsūnwènxiàoyúwǒ
孟懿子问孝。子曰：“无违。”樊迟御，子告之曰：“孟孙问孝于我，
wǒduìyuē
wúwéi
fánchíyuē
héwèiyě
zǐyuē
shēng
shìzhīyǐlǐ
sǐ
zàngzhīyǐ
我对曰，无违。”樊迟曰：“何谓也？”子曰：“生，事之以礼；死，葬之以
lǐ
jìzhīyǐlǐ
礼，祭之以礼。”
mèngwǔbówènxiào
zǐyuē
fùmǔwéiqíjízhīyōu
孟武伯问孝。子曰：“父母唯其疾之忧。”
zǐyouwènxiào
zǐyuē
jīnzhīxiàozhě
shìwèinéngyǎng
zhìyúquǎnmǎ
jiēnéngyǒuyǎng
子游问孝。子曰：“今之孝者，是谓能养。至于犬马，皆能有养；
bújìng
héyǐbiéhū
不敬，何以别乎？”
zǐxiàwènxiào
zǐyuē
sènán
yǒushì
dìzǐ
fúqíláo
yǒujiǔshí
xiānshēngzhuàn
céng
子夏问孝。子曰：“色难。有事，弟子服其劳；有酒食，先生馔，曾
shìyǐwéixiàohū
是以为孝乎？”
zǐyuē
wúyǔhuíyánzhōngrì
bùwéi
rúyú
tuìérshěngqísī
yìzúyǐ
fā
huíyěbù
子曰：“吾与回言终日，不违，如愚。退而省其私，亦足以发，回也不
yú
愚。”
zǐyuē
shìqísuǒyǐ
guānqísuǒyóu
cháqísuǒān
rényānshòuzāi
rényānshòuzāi
子曰：“视其所以，观其所由，察其所安。人焉瘦哉？人焉瘦哉？”
zǐyuē
wēngùérzhīxīn
kěyǐwéishīyǐ
子曰：“温故而知新，可以为师矣。”
相关推荐：
loading